Μέχρι πολύ πρόσφατα, πριν λίγο για την ακρίβεια, ήμουν απόλυτα περήφανος που είχα τελειώσει το τμήμα Πολιτικής Επιστήμης στην Αθήνα. Και μάλιστα στα 5 χρόνια, ένα καλό σκορ. Πίστευα επίσης ότι με την ευγενική χορηγία καθηγητών, λεκτόρων και συμφοιτητών κάτι μπορεί να είχα μάθει, να μην έβγαινα με φύλλο συκής σε κήπους με strap-on.
Αλλά συνάδελφοι, πόσο λάθος έκανα, και εσείς το ίδιο μη χαίρεστε. Ώρες και ώρες διδασκαλίας για τα κοινωνικά κινήματα, την πολιτική ιστορία και την κοινωνιολογική θεωρία, όλα πήγαν χαμένα. Γιατί; Γιατί ποτέ στην βιβλιογραφία μας δεν είχαμε τον Θέμο τον Αναστασιάδη, ο οποίος μας εξηγεί με απόλυτη καθαρότητα σκέψης και αξιολογική ουδετερότητα μαρσιποφόρου τί είναι ο μετα-κομμουνισμός:...
Ο νεο-κομμουνισμός, ή κατ’ άλλους μετα-κομμουνισμός, που ανθεί με διάφορες μορφές στην κλυδωνιζόμενη Ευρώπη, δεν έχει καμία σχέση φυσικά με τον νεο-φασισμό... Δυστυχώς! Διότι δεν πρόκειται για περιθωριακό κίνημα που είναι καταδικασμένο να μείνει σε μονοψήφια ποσοστά σαν την Ακροδεξιά, αλλά αγκαλιάζει όλο το κομμάτι του κοινωνικού συνόλου που πλήττεται από την κρίση. Ο νεο-κομμουνισμός δεν έχει ακόμη καμία σχέση με τον παραδοσιακό κομμουνισμό. Δεν είναι επαναστατικό κίνημα, αλλά καθαρά διεκδικητικό: το όραμά του είναι εξουσία για την αναδιανομή... του ό,τι έχει περισσέψει, χωρίς σχέδιο και συγκροτημένη άποψη για το πώς μπορεί να υπάρξει καταρχάς πλούτος και δημιουργία. Είναι προϊόν της απελπισίας των τέως «προνομιούχων» και αναζητά λύσεις ευκολίας. Ομως η κατάρρευση του ευρωπαϊκού κράτους πρόνοιας υπό την πίεση της συνεχούς λιτότητας σε συνδυασμό με την ύφεση γεννούν καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες υποψήφιους πελάτες για το νεο-κομμουνιστικό μέτωπο. Οταν βλέπεις να δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν το ίδιο κόμμα ο απελπισμένος καταστηματάρχης που βουλιάζει στις ακάλυπτες επιταγές με τον τρομοκράτη-ληστή της Πάρου, τότε προφανώς δεν φταίει το… κόμμα που εισπράττει τη διαμαρτυρία αλλά οι συνθήκες που τη δημιουργούν. Παλιά έλεγαν ότι οι εργάτες δεν έχουν να χάσουν τίποτ' άλλο από τις αλυσίδες τους. Ομως, το ότι οι τωρινοί μορφωμένοι άνεργοι, μισθωτοί, συνταξιούχοι έχουν να χάσουν και τα εφάπαξ και τα επιδόματά τους κάνει τα πράγματα ίσως πιο επικίνδυνα.
Εδώ το υπόλοιπο μάθημα πολιτικής ανάλυσης
Ο Αναστασιάδης όσο πάει θυμίζει κάποιες φιγούρες παρμένες από το παρελθόν οι οποίες δυστυχώς ως επί το πλείστον πέθαναν από φυσικό θάνατο. Πρόκειται για τους μεγαλομαφιόζους-επιχειρηματίες της Κούβας την δεκαετία πριν το απελευθερωτικό κίνημα του Τσε και του Κάστρο. Κοιτάξτε πόσο καλά ταιριάζουν όλα:
1) Θηλυκά κρέατα προς τέρψιν ηλιθίων: Πόρνες και ηλίθιες παρήλαυναν τόσο στο ΟΛΑ όσο και στα καζίνο της Αβάνας.
2) Περίεργες διαπλοκές με τον εξουσιαστικό μηχανισμό: Τουτέστιν τσόντα-ντοκυμαντέρ για αναπαραγωγή των manatees, Ζαχόπουλου ή ένας φυτεμένος Μπατίστα που λέει "ναι" σε Ιταλο- και Εβραιο-αμερικάνους (αφού το λέει το Godfather 2 εγώ δεν το αμφισβητώ).
3) Η βαθιά πεποίθηση ότι μπορεί( και το κάνει) να χειραγωγήσει ένα ολόκληρο μηχανισμό βίας για να την βγάλει αυτός καθαρή, είτε σήμερα αυτό ονομάζεται Χρυσή Αυγή, είτε τότε που ονομαζόταν Κουβανοί αντεπαναστάτες.
4) Η επίφαση ανεμελιάς και χιούμορ, κομμένοι αντίχειρες στα καμαρίνια ως πεσκέσι, κατά προτίμηση αριστερών και σκουρόχρωμων.
Το χειρότερο είναι όμως ότι πουλάει και πουλάει στους κλασσικούς κάγκουρες, που κάθονται μπροστά στην lcd που είχαν πάρει για να βλέπουν την "Ελλαδάρα" στο euro, φορώντας την περικεφαλαία του παππού τους του Λυκούργου εκ Λακεδαίμονος, κρατώντας το πουλί τους περιμένοντας να βγει η Φαρμάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου