Για δυνατούς λίτες

Ένα νέο μέτρο υπέρ της νομιμότητας(;) έχει πλέον τεθεί σε ισχύ, το οποίο ίσως πρόκειται για την πιο ευτελή προσπάθεια μετατροπής της κοινωνίας πολιτών, σε ένα μόρφωμα που πιο πολύ θυμίζει ολοκληρωτικό καθεστώς παρά δυτική Δημοκρατία που λέμε ότι έχουμε.

Διότι εάν η κοινωνία πολιτών στην σύγχρονη κοινωνιολογία και πολιτική επιστήμη, είναι η σφαίρα εκείνη των πολιτών που δρα αυτόνομα, όχι εναντιωτικά μόνο, αλλά και παράλληλα από το κράτος και συγκροτεί ομαδοποιήσεις για την αναπαραγωγή και την διαφύλαξη του εαυτού της και τον έλεγχο της εξουσίας στην οποία υπόκειται, η κυβέρνηση Σαμαρά καθώς και εκείνη του Παπαδήμου (επί της οποίας ψηφίστηκε αρχικά η συγκεκριμένη νομοθεσία) δείχνουν ότι αυτή ακριβώς η κοινωνία των πολιτών μόνο τον αμέριστο σεβασμό της κυβέρνησης δεν έχει. Ακολουθεί το σχετικό άρθρο του νόμου 4058 και του άρθρου του ν. 25:

Ο Αστυνομικός ρεβανσισμός και η Δικαιοσύνη συμπονετική μητέρα

Είναι ένα μοτίβο βαρετό πια. Αστυνομικές επιχειρήσεις οι οποίες καθόλου δεν διαφέρουν από συμμορίτικες επιδρομές σε εχθρούς. Το ενοχλητικό είναι ότι, όσο και αν -υποτίθεται- αυτές οι επιδρομές διασφαλίζουν την πολυπόθητη νομιμότητα, η ίδια δεν φαίνεται να τους αγγίζει.

Η υπόθεση ζαρντινιέρας εκδικάστηκε ξεκάθαρα υπέρ της ζαρντινιέρας, και ο Κύπριος φοιτητής είπε ότι δεν πρόκειται να ξαναπατήσει το πόδι του στην Ελλάδα. Το "Καλύτερα, να ξεβρωμίσουμε"  το είπαν πολλοί προφανώς.

Ακόμα πιο εξοργιστική ίσως είναι η στάση της δικαιοσύνης απέναντι στην ακροδεξιότροπη τροπή των πραγμάτων. Οι δημόσιοι υπάλληλοι που αποφασίζουν μόνοι τους τους μισθούς τους και απεργούν για να μην χαθούν τα προνόμιά τους από την άδικη κενωνία που τους πληρώνει μάλλον νιώθουν προσβεβλημένοι που πρέπει να ασχολούνται με μιάσματα της αριστεράς και βρωμιάρηδες μετανάστες γι' αυτό μάλλον και κάθε απόφαση είναι εναντίον τους...

Η μονόδρομη νομιμότητα του Δένδια

Τάδε έφη ΟΝΝΕΔ

Είναι φανερή πλέον η προσπάθεια της κυβέρνησης Σαμαρά να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της απέναντι στο ακροατήριό της για την επαναφορά της ασφάλειας και την επανακατάληψη του δημοσίου χώρου από το κράτος. Αν ρίχναμε δραματικά τους φόρους, η ελληνική εκδοχή της Θάτσερ θα λάμβανε σάρκα και οστά. Αλλά τουλάχιστον δεν θα παίρναμε την τυρόπιτα με 23% φόρο.

Αυτή η καταπολέμηση της "ανομίας" όπως βεμπεριανά, και άστοχα, την χαρακτηρίζει ο Δένδιας έχει δύο στόχους. Να στοχοποιήσει την αριστερά, και την ενδοκοινοβουλευτική, για τρομοκρατολαγνεία και να ρίξει επιτέλους τα δίχτυα της στην μεγάλη δεξαμενή ψήφων της Χρυσής Αυγής.

Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να επιτυγχάνει κανένα από τα δύο...

Η πασσιονάρια του βούρκου Αλεξάνδρα Τσόλκα. Arrωstakiα για πάρτη της

Νάζι και μπρίο

Και το 2013 μπήκε. Το ίδιο όπως το '12 και με χαρά μπορώ να παρουσιάσω το πρώτο αρρωστάκι της χρονιάς.

Αναδύεται από την λάσπη της "κοινωνικής κριτικής", τουτέστιν χωριάτικο κουτσομπολιό σε πανελλαδική κλίμακα, που στους μαύρους καιρούς που ζούμε έχει νομιμοποιήσει την ύπαρξη του στη βάση της αλαφρότητάς του σε σχέση με την κατάθλιψη που εκπέμπουν οι πολιτικοί που λίγο πριν οι ίδιοι εκλέξαμε.

Αυτή η προσωπικότητα λοιπόν, ίσως ίδιου αναστήματος με τη Χρυσηίδα τη Δημουλίδου...