Ένα νέο μέτρο υπέρ της νομιμότητας(;) έχει πλέον τεθεί σε ισχύ, το οποίο ίσως πρόκειται για την πιο ευτελή προσπάθεια μετατροπής της κοινωνίας πολιτών, σε ένα μόρφωμα που πιο πολύ θυμίζει ολοκληρωτικό καθεστώς παρά δυτική Δημοκρατία που λέμε ότι έχουμε.
Διότι εάν η κοινωνία πολιτών στην σύγχρονη κοινωνιολογία και πολιτική επιστήμη, είναι η σφαίρα εκείνη των πολιτών που δρα αυτόνομα, όχι εναντιωτικά μόνο, αλλά και παράλληλα από το κράτος και συγκροτεί ομαδοποιήσεις για την αναπαραγωγή και την διαφύλαξη του εαυτού της και τον έλεγχο της εξουσίας στην οποία υπόκειται, η κυβέρνηση Σαμαρά καθώς και εκείνη του Παπαδήμου (επί της οποίας ψηφίστηκε αρχικά η συγκεκριμένη νομοθεσία) δείχνουν ότι αυτή ακριβώς η κοινωνία των πολιτών μόνο τον αμέριστο σεβασμό της κυβέρνησης δεν έχει. Ακολουθεί το σχετικό άρθρο του νόμου 4058 και του άρθρου του ν. 25:
Όποιος συμμετέχει ενεργά στην καταδίωξη ή σύλλη-
ψη δραστών σοβαρών εγκληματικών πράξεων ή σε α-
στυνομική επιχείρηση προς πρόληψη και καταστολή του
εγκλήματος ή σε επιχείρηση του Πυροσβεστικού Σώμα-
τος προς κατάσβεση πυρκαγιάς ή διάσωση κινδυνευό-
ντων προσώπων, εκθέτοντας αποδεδειγμένα τη ζωή του
σε κίνδυνο, εισάγεται καθ’ υπέρβαση και χωρίς εξετά-
σεις στη Σχολή Αστυφυλάκων ή Πυροσβεστών, μετά από
αίτησή του η οποία υποβάλλεται εντός αποκλειστικής
προθεσμίας δύο (2) ετών από την απόκτηση των απαραί-
τητων προσόντων διορισμού του σε οποιαδήποτε θέση,
πλην του αναστήματος. Η συνδρομή των προϋποθέσεων
αυτών διαπιστώνεται με Ένορκη Διοικητική Εξέταση που
ενεργείται μετά την υποβολή του σχετικού αιτήματος.»
Με δύο λόγια, η αστυνομία ψάχνει vigilantes αλά Αμερική, η οποίοι όμως θα χαίρουν κρατικής προστασίας και μισθού ή ρουφιάνους αλά βραζιλιάνικη φαβέλα, και η Πυροσβεστική ψάχνει super-heroes να σώζουν βρέφη από φλεγόμενα κτίρια. Ενώ μάλλον φαίνεται να ξεχνάμε, ότι σε ένα κράτος βασισμένο στο θετικό δίκαιο και την εξειδίκευση υπηρεσιών που αυτό (θα έπρεπε να) προσφέρει, τα σώματα ασφαλείας de facto (και όχι de jure πια) θα έπρεπε να είναι επιφορτισμένα με την ασφάλεια των πολιτών, και όχι ο πολίτης με την βοήθεια προς αυτά, ειδικά με υλικά ανταλλάγματα. Γιατί; Γιατί πολύ απλά δεν είναι δουλειά του ελεύθερου πολίτη, ούτε υποχρέωσή του. Γιατί πολύ απλά το κράτος μοιάζει με παιδεραστή που προσφέρει καραμέλες σε παιδιά.
ψη δραστών σοβαρών εγκληματικών πράξεων ή σε α-
στυνομική επιχείρηση προς πρόληψη και καταστολή του
εγκλήματος ή σε επιχείρηση του Πυροσβεστικού Σώμα-
τος προς κατάσβεση πυρκαγιάς ή διάσωση κινδυνευό-
ντων προσώπων, εκθέτοντας αποδεδειγμένα τη ζωή του
σε κίνδυνο, εισάγεται καθ’ υπέρβαση και χωρίς εξετά-
σεις στη Σχολή Αστυφυλάκων ή Πυροσβεστών, μετά από
αίτησή του η οποία υποβάλλεται εντός αποκλειστικής
προθεσμίας δύο (2) ετών από την απόκτηση των απαραί-
τητων προσόντων διορισμού του σε οποιαδήποτε θέση,
πλην του αναστήματος. Η συνδρομή των προϋποθέσεων
αυτών διαπιστώνεται με Ένορκη Διοικητική Εξέταση που
ενεργείται μετά την υποβολή του σχετικού αιτήματος.»
Με δύο λόγια, η αστυνομία ψάχνει vigilantes αλά Αμερική, η οποίοι όμως θα χαίρουν κρατικής προστασίας και μισθού ή ρουφιάνους αλά βραζιλιάνικη φαβέλα, και η Πυροσβεστική ψάχνει super-heroes να σώζουν βρέφη από φλεγόμενα κτίρια. Ενώ μάλλον φαίνεται να ξεχνάμε, ότι σε ένα κράτος βασισμένο στο θετικό δίκαιο και την εξειδίκευση υπηρεσιών που αυτό (θα έπρεπε να) προσφέρει, τα σώματα ασφαλείας de facto (και όχι de jure πια) θα έπρεπε να είναι επιφορτισμένα με την ασφάλεια των πολιτών, και όχι ο πολίτης με την βοήθεια προς αυτά, ειδικά με υλικά ανταλλάγματα. Γιατί; Γιατί πολύ απλά δεν είναι δουλειά του ελεύθερου πολίτη, ούτε υποχρέωσή του. Γιατί πολύ απλά το κράτος μοιάζει με παιδεραστή που προσφέρει καραμέλες σε παιδιά.
Υ.Γ: Το πιο αποκρουστικό θα είναι να δούμε του έλληνες "φιλελεύθερους", βλ.Τζήμερος, να συμφωνούν σε κάτι τέτοιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου