Πρώτα ο Ταρίκ Αλί, σημαντικότατος συγγραφέας και ακτιβιστής της δεκαετίας του '60 και '70. Μετά ο Ζίζεκ, επίσης σημαντικός διανοούμενος του μαρξισμού και τώρα ένα κείμενο στήριξης στον ΣΥΡΙΖΑ το οποίο υπογράφουν 7 σημαντικοί διανοούμενοι του ευρωπαϊκού και αμερικάνικου χώρου, ανάμεσά τους ο Etienne Balibar και η Judith Butler.
Δεν καταλαβαίνω αυτή την ταύτιση και την πλήρη κομματικοποίηση...
...τέτοιων ονομάτων. Σε τί μπορεί να αποσκοπεί; Στην τόσο ακλόνητη πίστη ότι ο Τσίπρας είναι ο σωτήρας της χώρας ή ακόμα αφελέστερα ο σωτήρας της Ευρώπης; Και ενώ αυτοί οι δύο που ξέρω, Balibar και Butler, είναι πράγματι στοχαστές τεράστιου εύρους γιατί να απλώσουν το χέρι τους σε κάτι τόσο απλοϊκό και κενό όσο ο ΣΥΡΙΖΑ;Η μία απάντηση είναι γιατί είναι θιασώτες του "το μη χείρον βέλτιστον", γιατί πράγματι έχουν την περιέργεια του τί μπορεί να αλλάξει και ίσως έχουν και μία αισιοδοξία του ότι μπορεί να γίνει κάτι θετικό. Η άλλη απάντηση είναι ότι το κάνουν απλά για να το κάνουν, αφού δεν θα καεί η γούνα τους ούτως ή άλλως γιατί να μην το στηρίξουν και μετά να κάτσουν και να βλέπουν να ξεδιπλώνεται ένα ολόκληρο νέο πεδίο ερευνών μπροστά τους.
Το έκανε και ο Foucault το '79 στο Ιράν, και αυτός μάλιστα συμμετείχε με ομιλίες και κείμενα. Όταν το Ιράν άρχισε όμως να γίνεται αυτό που είναι σήμερα, ο Foucault δεν έπαθε τίποτα. Άρα γιατί όχι;
Το κείμενο στήριξης εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου