Ένας Δουζίνας, ένας Ζίζεκ και ένας Τσίπρας.

Όπως έλεγα, πήγα τελικά χθες στην "ανοικτή συζήτηση" (χωρίς ερωτήσεις) στο Μουσείο Μπενάκη. Και αυτό για να ακούσω τον χαιρετισμό του Δουζίνα, που προέρχεται από την παράδοση της κριτικής θεωρίας, την οποία και συμπαθώ, αλλά κυρίως για να ακούσω τον Σλάβοϊ Ζίζεκ, χωρίς να έχω καμία προκατάληψη απέναντί του, ούτε θετική, ούτε αρνητική.

Τόσο ο Δουζίνας, όσο και ο Ζίζεκ με απογοήτευσαν σε ένα σημείο:...

...Στην κομματική τους προσήλωση στον Σύριζα. Θα περίμενε κανείς ότι από διανοούμενους τέτοιου εύρους (καθώς το Birkbeck είναι όνομα βαρύ) να μην συνεχίζουν την μανιχαϊστική εικόνα του Αλέξη σαν καβαλάρη σε άσπρο άτι με πύρινη ρομφαία, στρατηλάτη του βασιλείου του φωτός και να παρουσιάζουν "τους άλλους" σαν έναν στρατό από διεφθαρμένα ορκς.

 Σκέφτομαι ότι μπορεί να συμβαίνουν δύο τινά εδώ: Είτε γνωρίζουν ότι λένε υπερβολικές βλακείες, συμπεριφερόμενοι, έστω για λίγο ως πολιτικοί, απλά για να κάνουν μία προπαγάνδα για το κόμμα στο οποίο βρίσκονται πιο κοντά, είτε πράγματι πιστεύουν ότι ο Τσίπρας είναι οιονεί Μεσσίας της Ελλάδας. Στην πρώτη περίπτωση, καλά κάνουν. Ο διανοούμενος σε ένα κόμμα είναι σκληρό χαρτί στο κομματικό παιχνίδι και σίγουρα ο Ζίζεκ έδωσε κάποιο αβαντάζ σε σχέση με τον διανοούμενο της ΝΔ που είναι ο Φάηλος. Αν συμβαίνει όμως το δεύτερο είναι απλά θλιβερό, γιατί μιλάμε για ανθρώπους, και συγκεκριμένα για αυτούς τους δύο, που έχουν καταλάβει τον απόλυτο σχετικισμό του ύστερου καπιταλισμού, αλλά συνεχίζουν να τραβούν γραμμές με κιμωλία που δεν στέκουν.

Κατά τα άλλα, ο Ζίζεκ μπορεί να μην μίλησε σε ακαδημαϊκό περιβάλλον και όχι σε ακαδημαϊκή γλώσσα, αλλά ο τόνος του ήταν ο συνηθισμένος. Οι εκφράσεις του και τα παραδείγματα του ήταν τα αναμενόμενα και σίγουρα μίλησε και ωραία και έξυπνα επιτιθέμενος, ευτυχώς, και στο ΚΚΕ λέγοντας ότι "έχουν ξεχάσει να πεθάνουν".

Ξαναλέω ότι το επιτελείο πολιτικής επικοινωνίας του Σύριζα, με τέτοιες πρωτοβουλίες, είναι ότι πιο ικανό έχει δει το κομματικό σύστημα από την δεκαετία του '80, και αν ο Σύριζα νικήσει τις εκλογές, σε ένα μεγάλο βαθμό θα οφείλεται σε αυτούς τους αφανείς, όχι στους βουλευτές του και στα δίκτυα ψηφοφόρων που μπορούν αυτοί να ενεργοποιήσουν, γιατί απλά δεν μπορούν.