Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Η σιωπηρή συγκατάβαση σε μία δολοφονία

Προφανώς και εγώ το ίδιο θα έκανα. Και πριν και αφότου είχα σκοτώσει κάποιον, ο οποίος απειλούσε την μάνα μου με ένα μαχαίρι. Ο 24χρονος από την Παιανία δίδαξε ειλικρίνεια, αν και θα μπορούσε να γίνει ο Hero of the Day  για δεκάδες ανεγκέφαλους που τον χειροκροτούσαν έξω από το αστυνομικό τμήμα. Είπε το αυτονόητο, ότι η βία δεν είναι η λύση και το ότι αφαίρεσε μία ζωή, θα τον κυνηγά για πάντα. Το "κατηγορώ" μου δεν πέφτει σε αυτόν. Αυτός λαμβάνει μόνο τον θαυμασμό μου.

Από την άλλη, όλοι μας κλείσαμε τα μάτια...
...και πρώτη από όλους η δικαιοσύνη. Η υπερασπιστική γραμμή του φοιτητή είναι ότι έτρεχε, σκόνταψε, η καραμπίνα έπεσε, εκπυρσοκρότησε και σκότωσε τον πρώην επίδοξο ληστή.

Όλοι ξέρουμε ότι δεν συνέβη καθόλου αυτό. Οι πιο πολλοί από εμάς όμως προτιμούμε να το πιστεύουμε, να εθελοτυφλούμε καταφανώς, για να μην καταστραφεί η ζωή ενός νέου που έκανε ένα στιγμιαίο λάθος (στους πιο μετριοπαθείς) ή για να μην στιγματιστεί ένας "ήρωας" που στο κάτω-κάτω, τί έκανε; Σκότωσε έναν λαθρομετανάστη ληστή (στους πιο δομικά ηλίθιους από εμάς). Η επιλεκτικότητα της δικαιοσύνης είναι ξεκάθαρη έως και βάναυση εδώ, αλλά επικροτείται φανερά όχι μόνο από την άκρα δεξιά. Από ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας νομιμοποιείται σιωπηρά.

Απανταχού σκληροί λεγκαλιστές,αποτύχατε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου