Με την ευλογία της Standard and poor's

Πριν πολύ λίγες μέρες ένας από τους διαβόητους οίκους αξιολόγησης που μας είχε βάλει στο μάτι και μας είχε ρίξει στα Τάρταρα της αξιοπιστίας αναθεώρησε. Ακριβέστερα η Standard and poor's που μας είχε στα κατάστιχα της, έτοιμους για επιλεκτική χρεωκοπία μας ανέβασε έξι βαθμίδες αξιοπιστίας στο B-.

Τώρα τί σημαίνει αυτό; Ίσως να σημαίνει ότι πάμε καλύτερα ως κράτος. Ότι οι ανοικτές υποχρεώσεις απέναντι στην Ευρώπη αρχίζουν σταδιακά και κλείνουν και ότι τα χειρότερα πέρασαν. Για να το λέει ολόκληρος οίκος κάτι θα ξέρει.

Ίσως και να μην...

...σημαίνει τίποτα. Όσο αυθαίρετη δουλειά έκαναν όλες αυτές οι γελοίες εταιρείες κατατάσσοντάς μας ως μη-αξιόπιστους (που προφανώς ήμασταν, αλλά σε ένα χρονικό συνεχές), άλλο τόσο αυθαίρετη είναι η επιβράβευσή μας ως καλοί μαθητές. Μάλλον επειδή καταφέραμε να φέρουμε εις πέρας ένα αντικανονικό πείραμα που τιτλοφορείται "Επιβάλλοντας την προτεσταντική ηθική σε μία χώρα που δεν την έχει".

Η βρώμικη δουλειά των οίκων αξιολόγησης από την αρχή της κρίσης σε ολόκληρη την Ευρώπη δεν θα πρέπει να ιδωθεί ως συμβουλευτικός θεσμός, αλλά σαν διαμορφωτής πολιτικής και μάλιστα σχεδόν πάντα μη δημοφιλούς, που παρέχουν απλόχερα αυθεντία για να χτίζουν τελικά κατά το δοκούν μία εικόνα, που την διατηρούν για όσο θέλουν και την αναστέλλουν όποτε επιλέξουν.

Το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους αποδεχτούμε.