Ελιές, αριστερά δίκτυα και ρικσσεις...

Άκυρη εικόνα, αλλά έμβλημα ο τύπος
Μιχάλης Ταμήλος

Τις τελευταίες μέρες παρατηρείται ένα όργιο. Την αρχή την είχε κάνει ο, ήδη εξαφανισμένος, Μόσιαλος με την Δυναμική Ελλάδα του. Μεταρρυθμιστική κίνηση, λίγη ροπή προς τον τεχνοκρατισμό κλπ. εκσυγχρονιστικά... Εξαφανίστηκε, απέτυχε ή υπάρχει στην αφάνεια, όπως η Χρυσή Αυγή πριν το '08...

Είναι φυσικό. Η πολιτική κοσμογονία έρχεται και προσπαθεί, μάταια πιστεύω, να καλύψει όλα τα κενά που άφησε πίσω της η πληρέστατη κατακρήμνιση του κεντρώου μετριοπαθούς χώρου. Αυτό που συζητιέται, για παράδειγμα, είναι η συγχώνευση, άτυπη ή τυπική, του Πασόκ (ή κάποιου Πασόκ) με την Δημάρ, που θα σημάνει την δημιουργία της Ελιάς.

Τώρα προσέξτε,...

...στο ένα από τα δύο (μικρά) κόμματα που προαναφέραμε, στη Δημάρ, αναδύεται και μία εσωκομματική μειοψηφική αντιπολίτευση, το Αριστερό δίκτυο, που μοιάζει να διαφωνεί με την, πράγματι αποτυχημένη, διαλεκτική της "υπεύθυνης αριστεράς", του Κουβέλη.

Και τέλος, έχουμε και τη σημερινή ορμητική παρέμβαση Λοβέρδου, ενός ακόμη απογοητευμένου του Πασόκ, στο οποίο όμως και παραμένει (;!), την ΡΙΚΣΣΥ, η οποία ξεκινά την ιδρυτική διακήρυξη της έτσι, "Το ελληνικό έθνος, εντός και εκτός του ελληνικού κράτους, έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου επί χιλιετίες. Σήμερα για μια ακόμη φορά, ο ελληνικός λαός, αν και δεν βρίσκεται σε εθνικό ή εμφύλιο πόλεμο, δεινοπαθεί κάτω από μία πολυετή οικονομική κρίση με δραματικές διαστάσεις. Η δοκιμασία είναι σκληρή, αλλά θα την ξεπεράσουμε." ζηλεύοντας ίσως λίγη από την εθνοκαύλικη δόξα της ΧΑ και των Καμμένων.

Το πρόβλημα δεν είναι οι νέοι πολιτικοί φορείς, οι διάφορες μεταρρυθμιστικές ομάδες που διασπώνται μεταξύ τους για να ξαναενωθούν και να ξαναδιασπαστούν. Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν ευσεβείς πόθοι σε κάποιο βαθμό σε κάθε νέα κίνηση. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι οι νέοι πολιτικοί φορείς μόνο νέοι δεν είναι.

Αποτελούνται από πολιτικά νεκρούς εκπροσώπους ενός κομματικού συστήματος που δεν θέλουμε τελικά να επιβιώσει. Όσο και αν αναγνωρίζουμε ότι η μοναδική πιο αναίμακτη λύση του πολιτικού συστήματος είναι η επανασύσταση ενός ισχυρού κεντρώου φορέα, άλλο τόσο πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο τωρινός κεντρώος χώρος πρέπει να εξαφανιστεί, να αυτοκαθαρθεί πλήρως, όχι ηλικιακά, ή ιδεολογικά αλλά σίγουρα σε επίπεδο στελεχών. Το φετίχ δεν είναι ηλικιακό. Αν ο 80χρονος Μπουτάρης αποφάσιζε να ασχοληθεί με την κεντρική πολιτική σκηνή θα τον στήριζα. Αλλά αντ' αυτού έχουμε από αδιάφορους μέχρι άχρηστους 40άρηδες ή και 30άρηδες.

Όλα αποφάσεις του σοφού λαού. Enjoy.