Ήταν εκλογές τόσο σημαντικές; Από την άποψη ότι το διακύβευμα ήταν λιτότητα ή περισσότερη λιτότητα; Ήταν εκλογές, σχηματικά, του φόβου εναντίον της ελπίδας. Ο φόβος, μία εξαιρετικά ρεαλιστική δύναμη που σε καθηλώνει στη γη και η ελπίδα με ένα ρίσκο που παρουσιαζόταν ως τεράστιο. Παρά τις προβλέψεις μου, ίσως και τις ελπίδες μου, νίκησε ο φόβος κάτι που δικαιολογώ απόλυτα.
Αυτό που τώρα έχει ενδιαφέρον είναι οι νέες δυναμικές των κομμάτων, κατασταλαγμένες περισσότερο από την προηγούμενη φορά.
Νικήτρια είναι η Νέα Δημοκρατία. Χαρακτηρίζεται γελοιωδώς...
...ως ένα κεντροδεξιό μέτωπο αλλά δεν είναι. Το φιλελεύθερο οικονομικά στοιχείο μέσα της είναι ανίσχυρο. Μάλλον θα συνεχίσει μία συγκρατημένη κρατιστική πολιτική, διανθισμένη πλέον με θεσμικές ακροδεξιές κορώνες, τόσο από τον Σαμαρά όσο και από τον ΛΑΟΣ που πλέον αποτελεί μία στιβαρή συνιστώσα.Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον αξιωματική αντιπολίτευση, με ποσοστά ιστορικά υψηλότερα από κάθε άλλη φορά για την αριστερά στην Ελλάδα. Σε αυτή την φάση θα πρέπει πλέον το κόμμα του Τσίπρα να αντέξει το βάρος της αναπόφευκτης πολυσυλλεκτικότητάς του. Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είναι ριζοσπάστες αριστεροί, φιλοευρωπαίοι αριστεροί, οικολόγοι, απογοητευμένοι πασόκοι, παραστρατούντες κομμουνιστές, ακραίοι ανταρσύτες ακόμα και δεξιοί των λαϊκών στρωμάτων, σχεδόν ακροδεξιοί, που πίστεψαν στο καθαρό κούτελο του Αλέξη. Για να μην είναι το κατόρθωμα του 27% one hit wonder, ο Τσίπρας πρέπει να πείσει όλους αυτούς να τον στηρίξουν ή τουλάχιστον να τον ανεχθούν. Σε αυτό το σημείο ίσως θα πρέπει να ξεχαστεί το τοτέμ της "καθαρότητας της γραμμής". Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει ένα ευέλικτο κόμμα εξουσίας, και λέω πρέπει γιατί τρέμω στην ιδέα της ισχυρής δεξιάς του Σαμαρά και των "αδελφών κομμάτων".
Το ΠΑΣΟΚ παγιώθηκε σε έναν πυρήνα αμετανόητων γερόντων κυρίως, που μπορεί να υποδηλώνει ότι αν το ΠΑΣΟΚ δεν κάνει κάτι συγκλονιστικά καλό, θα εξαφανιστεί με τον θάνατο αυτών. Επίσης είναι και ο πόλος που μάλλον κράτησε τον ΣΥΡΙΖΑ μακριά από την εξουσία στις εκλογές της 17ης.
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχουν. Είναι μία Νέα Δημοκρατία χωρίς μνημόνιο, με έναν άχρηστο εν πολλοίς αρχηγό, κάτι που σε ένα προσωποπαγές κόμμα μάλλον θα αποδειχθεί μοιραίο. Τουλάχιστον όμως είναι ένα ανάχωμα που κρατά τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής χαμηλότερα από ότι θα μπορούσαν να είναι, αλλά και της ΝΔ.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η παγίωση της Χρυσής Αυγής προφανώς, ειδικά μετά από τα γεγονότα που έδειξαν το πραγματικό της πρόσωπο. Οι επιθέσεις, τα μαχαιρώματα θα συνεχιστούν και μάλλον θα αναβαθμιστούν και σε θανάτους, όλα αυτά σε μία κοινωνία που στέκεται μουδιασμένη και φοβισμένη απέναντι σε τέτοιες ενέργειες και μία αστυνομία και Εκκλησία που βοηθά με ευλάβεια τον ναζισμό στην Ελλάδα. Οι 400.000 Έλληνες που ψήφισαν είναι πλέον ξεκάθαρο ότι θέλουν αίμα και ξύλο στον δρόμο και μάλλον και στην Βουλή.
Τέλος η καταβαράθρωση του ΚΚΕ είναι σίγουρα θετική μίας και οι δεινόσαυροι τώρα μοιάζουν να εξαφανίζονται, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο αυτό θα είναι και μόνιμο. Ο παραδοσιακά υπερσυσπειρωμένος πυρήνας του ΚΚΕ μπορεί αυτή τη φορά κατ' εξαίρεση να ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είναι εύκολο να ξανασυσπειρωθεί, αν ο Τσίπρας δεν τους πείσει αρκετά για τα αντικαπιταλιστικά του οράματα.
Για τη ΔΗΜΑΡ αργότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου